کد مطلب:95090 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118
[صفحه 833] ای مردم، كالای جهان به گیاهی خشك و تباه شدنی شبیه است. پس، از این چراگاهی كه كوچیدن در آن از اقامت گزیدنش بهتر است، دوری كنید. جهانی كه اندك طعامش از بیكران ثروتش گوارتر باشد آنكس كه در جهان ثروت فراوان اندوخت، فقر و بینوائی نصیبش باشد، و كسی كه در آن بی نیازی جست، به آسودگی و حمایتش خوانند فریب خورده ای كه زیور این گیتی چشمش را خیره سازد، سرانجام كور و نابینا شود، و ابلهی كه دنیا دوست باشد، پریشان خاطر و محزون گردد، و هر چیزی غمینش سازد. از این رو پیوسته با اندوه در گیر و دار است، تا آن كه راه نفسش تنگ شود. آن گاه در حالی كه بند و پیوند دلش گسسته شده، در بیابانها رهایش سازند. نابود ساختنش بر خدا، و به گور سپردنش بر برادران و یارانش بسی سهل و آسان است. مومن، با بصیرت و بینائی به گیتی می نگرد، و به قدر توش و قوت روز خویش، از دنیا بهره می گیرد. چنین كسی، سخنان دنیائی را بگوش بی زاری و تنفر بشنود. تا گویند فلانكس غنی و ثروتمند شد، چندی نگذرد كه باز بگویند، همانكس فقیر و نیازمند گردید. تا میروند كه بوجودش شاد و خرسند شوند، ناگهان بودیش غمین و نژند گردند. حال آدمی در این دنیا چنین است. هر چند كه هنوز آنروز بس نومید ساز، فرا نرسیده است
صفحه 833.